کارل بارت در این اثر به باب پنجم رساله به رومیان که در تاریخ تفکر مسیحی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده، پرداخته است. همچنین او در این رساله، به رابطه میان مسیح و آدم بدان‌سان که پولس رسول آن را می‌فهمید، توجه کرده است. بارت با نادیده گرفتن کّلِ سنتِ الهیاتی و تفسیری‌ای که بر مبنای این باب رساله پولس استوار است، تفسیری کاملاً جدید و بی‌سابقه از تصور انسان مطرح کرد که حاکی از نگرش پولس رسول به رابطه مسیح و آدم است. رساله حاضر را باید در پرتو ملاحظاتی سه‌گانه ملاحظه کرد: این رساله یاریگرِ تفسیرِ بابِ مشهورِ پنجمِ رساله پولس به رومیان است. نمونه‌ای از روش تفسیری متمایز بارت به حساب می‌آید. روشنگر اهمیت مضمونی است که در برترین دستاورد نظام‌مند بارت، اصول ایمانیِ کلیسای مسیحی، نقش اصلی و مرکزی دارد. بارتدراینرسالهفقطگاهیبهسایر کتاب‌هایمقدسنگاهیمی‌اندازدوحتیبهدیگرمفسراناشارهنمی‌کند.